زهرا جان انگار حرفهاي من رو زدي
چقدر قشنگ نوشتي..دقيقا اين حرفها مدتيه که توي دل من بود و ميخواستم براي اميررضا بنويسيم.......چه تفاهمي......ولي شما خيلي قشنگ به قلم آوردي........چقدر دوست دارم لحظه اي رو که پسري دستاشو مياره بالا و ميگه بيل يعني بغل.......آره تنها پناه خودمون و بچه هامون همون بالاييه.......خودش محافظتشون کنه ...آمين