یکی  ازهنر های اصیل ایرانی که خیلی دوستشون دارم هنر کاشی کاری است که متاسفانه امروزه کمتر موارد استفاده اش را در خانه ها و مساجد میبینیم.

یکی از همین روزهای خدا به یک رستوران سنتی رفته بودیم، میزمان را انتخاب کردیم و نشستیم بی توجه به دکوراسیون آن مکان مشغول نگاه کردن به منوی غذا بودم که دخترم با انگشتانش اشاره به دیوار کاشی کاری شده ی روبه رویش کرد و گفت مامان بازیله.
 اول متوجه نشدم فکر کردم میگه مامان بازیه با دقت بیشتری مشغول نگاه کردن آن تابلوی کاشی کاری شده کردم، نقش زیبایی از حیوانات و پرندگان بود.
دوباره سارا گفت مامان بازیله.
تازه فهمیدم میگه مامان پازله.
آی آی آی وروجک مامان، چه تعبیر قشنگی داشت از این هنر کهن و قدیمی. با این توجه و تعبیر زیباش گوشه گوشه ی دلمان برایش قنج رفت.
براستی هنری که با صبر و حوصله ی هنرمند کاشی کار ایجاد شده بود دقیقا مثال واقعی و کاربردی پازل را داشت.

دوربین همراهمان نبود ولی تو جستجوی گوگل یکی از شاهکارترین های کاشی کاری را یافتم.

فوق العاده است.

 پی نوشت: دوستان عزیز علاقه مند به زنگ بازی های واحد کاری ما، اکثر روزهای هفته ی گذشته منزل نبودیم تا بتوانم یک واحد کار را کامل با دخترم انجام بدهم بنابراین گزارشی برای نوشتن زنگ بازی این شنبه در درست نیست. انشالله هفته ی بعد خواهیم داشت.