فردا قبل از اذان صبح اگه دستتون به در خانه ی خدا رسید،  وقتی خواستید تمام شدن محرم و صفر را به حضرت زهرا (س)مژده بدید ازش بخواهید به دل داغ دیده ی یگانه و نازلی صبر بده، آرامش بده ، ازش بخواهید واسه سام کوچولو و انارکمون مادری کنه... ازش بخواهید ...

یا فاطمه زهرا



بعد نوشته: انشالله حاجات همتون روا دعاهای همتون قبول درگاه حق واقع شده باشه.

 صفر، امسال چه سنگین اومدی و چه سنگین تر رفتی

شاید سنگین تر از هر سال

غمناک تر از هر سال

*بروووووووو با همه ی تلخی ها و نحسی هات بروووووو *

* وای که چه قلب هایی  رو شکوندی بروووووووووو *

* وای که چه غم ها گذاشتی بر جا بروووووووو *

وای... وای... وای

...

 
جای دلتنگی و بیتابی و نومیدی نیست...جای دلتنگی و بیتابی و نومیدی نیست...جای دلتنگی و بیتابی و نومیدی نیست...جای دلتنگی و بیتابی و نومیدی نیست...

خدا جونم مطمنم که هیچ اتفاقی بی حکمت نیست
خدایا ...خدایا

*********************

چند روز بعد نوشت: خدایا پس چرا دلم تنگه ...پس چرا آروم نیست... پس چرا اینقدر بیتابه... خدایا من که اینم... ما که اینیم... نازلی چه جوریه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
وای خدایااااااا چقدر سخته این دنیات
چقدر تلخه این روزهاااا

چند روز پیش تلویزون فیلم کلاه قرمزی و گذاشته بود و سارا  هم از خودش و شعر هاش خیلی خوشش اومده بود.
دو روز پیش  یک کتاب تبلیغات محصولات آموزشی سرگرمی کودکان که از خیلی وقت پیش داشتم و آورده و با ذوق و شوق فراوان می گه:" مامان کُمِزی.......کمِزی....کمِزی"
نگاه کردم دیدم یه عکس خیییییییلی کوچولو از عروسک کلاه قرمزی و توش پیدا کرده :))))))
بهش می گم بگو قرمز.
می گه:" قرمز"
می گم بگو کلاه.
میگه : کُ آه
می گم خب حالا بگو کلاه قرمزی.
میگه: کُمزی


***************************************
پ.ن :دخترکم امروز 22 ماهه شدی عزیز دلم 
می دوستمت بسیاررررررررررر

یادش بخیر کودکیمان چه روزگاری داشتیم با داستان کدوی قلقله زن همیشه و همیشه دوست داشتم داستان این پیر زن ماجراجوی شجاع داستان را و آن کدوی اعجاب انگیز غول آسا که با قل خوردش خیال من را هم با خود می برد.
داستانی که هنوز که هنوز کشش دارد برای این مادر بیست و هشت ساله که موجب می شود به عنوان جزعی از اولین کتاب های دخترکش دوباره آن را خریداری کند تا بخشی از روزگار کودکی دخترکش را عجین کند با وقایع هیجان انگیز این قصه.





آن قسمت از داستان که پیر زن در راه خانه ی دخترش با جناب شیر و پلنگ و روباه مواجه می شود از دوست داشتنی ترین قسمت ها برای دخترک دلبندمانست و شادی بخش محفل کوچک خانمان. این همان قسمتی است  که با زبان شیرین دخترک ادا می شود و دلتان را میخکوب می کند پیش پایش و چشمتان را حریص تماشای او و گوشها را بی قرار شنیدن. و من که با هر بار دیدن و شنیدن پر از آرزو می شوم که کاش یک بار دیگر برایم بگوید این قصه گوی شیرین سخن، و زبان می گشایم و می گویم!!!
چی؟ آقا شیره چی گفت مامانی؟؟؟
و سارایی که هرگز خسته نمی شود از این سوال و هربار با همان اشتیاق وصف ناشدنی با صدایی کلفت و خشن و شیرگونه می گوید:" میخوووووووووام بخوااااااااام بووووخوووووووووم...میخوووووووووام بخوااااااااام بووووخوووووووووم..."( درحالی که دو دستانش چون پنگال های شیری گرسنه بالا آمده اند و در هوا می چرخند)( ترجمه: می خوام بیام بخورمت)
و صدای جیغ دلم و نوای تشویقی وووووووووااااااای مااااااادر با یه بغل عشق فضای خانه را پر می کند...

خودمان را که جمع و جور می کنیم دوباره بر می گردیم به داستان...

-خب مامانی پیر زن چی گفت؟
 در حالی که انگشت اشاره اش را بالا گرفته و همراه سرش تکان میدهد می گوید:" نه نه نه نخووووووور تسید"( ترجمه: منو نخور ترسیدم لرزیدم)
و ...
 
نقش این قصه آنجا پر رنگ تر می شود که دخترکمان را تشویق می کند تا غذایش را خوبتر بخورد به اشتیاق این که دلش تپلی شود و مامان بشود جناب شیر و دنبالش بدود تا شکم تپلی اش را بخورد. البته همیشه جواب نمیدهد نخواهد بخورد آقا شیره همه کاری از دستش بر نمی آید.